artykuł hasłowy:  milczeć
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) 1. |
| Definicja | 'milczeć, nic nie mówić, cicho być, nie wydawać żadnego głosu, tacere, silere': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Bo iesm milczal (quoniam tacui), zastarzali sø se cosci moie, gdi iesm wolal czali dzen |
| Przykład w transkrypcji | Bo jeśm milczał (quoniam tacui), zastarzały są sie kości moje, gdy jeśm wołał cały dzień |
| Lokalizacja | Fl 31, 3, sim. Puł. |
| Uwagi | Por. też Zydowye yego szoczyly, alye Yesus mylczal XV ex. SKJ I 145; Paklibi w formye albo obiczayu przissyangy zblandzyl ma bicz mylczano (taceatur) alysch ten isti przissyąngayanczi albo przissyangayancza konyecz vcziny Sul 99;Vschytko mye vczyeschenye opvsczylo: nyebyeszky oczyecz mylczy, syn ydzye na szmyercz, anyely vczychly Rozm 527. |