artykuł hasłowy:  mira, mirra
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'wonna żywica z drzew iglastych używana jako kadzidło i lekarstwo, też maść, olejek do namaszczania, pachnidło, arborum coniferarum resina bene olens, etiam tus, medicamentum quoddam, unguentum odoriferum': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Mirrø, to ie chala udrøcenim |
| Przykład w transkrypcji | Mirrą, to je ciała udręczenim |
| Lokalizacja | Kśw dr 3. |