artykuł hasłowy: (S) (najmita) namita
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) |
| Definicja | 'człowiek najmujący się do pracy na pewien czas za umówioną zapłatę, mercennarius, mercede conductus': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Mogaly z namythy (appretiatis hominibus) szwyatczycz y przyszagacz bandcz o pyenadze albo o glową..., czyly mogą ge odrzvczycz, aby nye szwyąthczyly any przyszagaly? |
| Przykład w transkrypcji | Mogąli z namity (appretiatis hominibus) świadczyć i przysięgać bądź o pieniądze albo o głowę..., czyli mogą je odrzucić, aby nie świadczyli ani przysięgali? |
| Lokalizacja | OrtOssol 70, 2, sim. ib. 18, 2. |