artykuł hasłowy: namiestnik, namiastnik
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) 1. |
| Definicja | 'zastępca, ten kto zastępuje właściwą osobę, urzędnik zastępujący wyższą władzę, vicarius, qui vices alicuius sustinet, qui superioris magistratus vicibus fungitur': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Oblicznye postawyw syąn przed oblicznosczyąn tego tho pana albo yego namyestnyka (coram... sui vicesgerentis), rzeczone barczy... wsdacz ma |
| Przykład w transkrypcji | Oblicznie postawiw się przed oblicznością tego to pana albo jego namiestnika (coram... sui vicesgerentis), rzeczone barci... wzdać ma |
| Lokalizacja | Sul 96. |