artykuł hasłowy: 2. o, ho

Jednostki:
(1) I.1. I. łączy się z acc. rzeczownika (lub zastępującego go wyrazu) i służy dla wyrażenia: 1. przedmiotu (treści) obwinienia, sporu, skargi, ugody i podobnych czynności (przeważnie prawnosądowych), które są określone wyrazem nadrzędnym:
(2) ~
(3) ~~
(4) ~ o-cz:
(5) ~
(6) 2. przedmiotu, z którym dochodzi do kontaktu, zderzenia:
(7) 3. powodu, przyczyny jakiegoś, często niekorzystnego, stanu lub wypadku:
(8) 4. miejsca, w którym się odbywa akcja:
(9) II.1.a. II. łączy się z loc. rzeczownika (lub zastępującego go wyrazu) w wyrażenie przyimkowe, które: 1. uzupełnia swoją treścią nadrzędny czasownik lub rzeczownik ze znaczeniem 'mówić, zawiadamiać, wiedzieć, myśleć, słyszeć, widzieć, starać się, dbać' itp.: a. (czasownik):
(10) ~b. (rzeczownik):
(11) ~
(12) ~c. (wyraz nadrzędny często pominięty, samo połączenie przyimkowe służy jako tytuł utworu, podaje treść następującego tekstu itp.):
(13) 2. podaje czas odbywania się akcji określonej wyrazem nadrzędnym:
(14) 3. określa narzędzia, środki, przy pomocy których odbywa się akcja:
(15) 4. podaje charakterystykę wyrazu nadrzędnego:
(16) 5. określa przyczynę:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	synsemantyczna
Numer	(16) 5.
Funkcja	określa przyczynę:
Gramatyka	przyimek
Przykład w transliteracji	Gemusz to pan bog rzekl: Nye zdacz syø to wyelmy przeczywno o synu a o dzewce twey (non tibi videatur asperum super puero et super ancilla tua)
Przykład w transkrypcji	Jemuż to Pan Bog rzekł: Nie zda-ć się to wielmi przeciwno o synu a o dziewce twej (non tibi videatur asperum super puero et super ancilla tua)
Lokalizacja	BZ Gen 21, 12.