artykuł hasłowy: bydlić

Jednostki:
(1) 1. 'mieszkać, habitare, incolere':
(2) ~
(3) 2. 'przebywać, żyć, manere, morari': [bydlić na wieki wiekom]
(4) ~a. w mieście, in urbe, oppido:
(5) ~b. na świecie, in mundo, terra:
(6) ~ w bliżej określonym miejscu na ziemi, in terrae locis propius definitis:
(7) ~c. z kimś, cum aliquo:
(8) 3. 'żyć według jakichś praw, postępować, secundum leges vivere, agere':
(9) ~
(10) 4. 'podlegać prawu, ius habere, iure uti':
(11) ~
(12) 5. 'być poddanym, esse in potestate alicuius':
(13) 6. 'sprawować urząd, magistratum obtinere':
(14) 7. bydlący 'mieszkaniec, obywatel, indigena, civis, incola':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	nieciągła autosemantyczna
Numer	(10) 4.
Jednostka nieciągła	bydlić w prawie
Definicja	'podlegać prawu, ius habere, iure uti':
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.5. DZIAŁANIE. UWARUNKOWANIE DZIAŁANIA. CECHY CZŁOWIEKA WARUNKUJĄCE DZIAŁANIE etc.
Przykład w transliteracji	Czo thu w tem prawye nye bydly
Przykład w transkrypcji	Co tu w tem prawie nie bydli
Lokalizacja	OrtBr VII 571.