artykuł hasłowy: odwieść (się), otwieść (się)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (9) 3. |
| Definicja | 'zbić, odrzucić czyjeś pretensje, dowieść niewinności, confutare, refutare, argumenta adversarii refellere': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Aczlyby komv dano wyną a tego nye dokonano, a ten to swiatky syą myalby odwiescz (si... fuerit indicta purgatio), gdyby w gednem świathkv vpadl, tym czczy nye straczy, ale schcodą ma odloszycz |
| Przykład w transkrypcji | Aczliby komu dano winę a tego nie dokonano, a ten to świadki się miałby odwieść (si... fuerit indicta purgatio), gdyby w jednem świadku upadł, tym czci nie straci, ale szkodę ma odłożyć |
| Lokalizacja | Dział 56. |