artykuł hasłowy: ogon
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) 1. |
| Definicja | 'końcowy odcinek kręgosłupa zwierzęcego wraz z wyrastającym z niego pękiem włosów, piór itp., cauda': |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Gdiszcy gy (sc. węża) szegnagø vøczcy on gedno vcho ogonem szaslony, a drudzecz on ku szemy skloniy tegodla, abycz on ne slys[l]al szegnana. A chocz gest ogon, gedno pamøcz smercy |
| Przykład w transkrypcji | Gdyżci ji (sc. węża) żegnają, więcci on jedno ucho ogonem zasłoni, a drugieć on ku ziemi skłoni tegodla, abyć on nie słysz[ł]ał żegnania. A coć jest ogon? Jedno pamięć śmierci |
| Lokalizacja | Gn 173b. |