artykuł hasłowy: oprawca

Jednostki:
(1) 1. 'justycjariusz, urzędnik, do którego należało ściganie przestępstw, zagrażających spokojowi publicznemu, magistratus, qui quietis publicae turbatores iudicio persequebatur':
(2) 2. 'kat lub pomocnik kata, carnifex vel carnificis minister':
(3) 3. 'spełniający opiekę i władzę, władca, opiekun, tutor, patronus': [wszech ziemskich i piekielnych <rzeczy> oprawca]

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	'justycjariusz, urzędnik, do którego należało ściganie przestępstw, zagrażających spokojowi publicznemu, magistratus, qui quietis publicae turbatores iudicio persequebatur':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.4.1.2. ZARZĄDZANIE 2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.1.6. UTRZYMYWANIE PORZĄDKU. UTRZYMYWANIE BEZPIECZEŃSTWA 2.4.6.1.1. ZAWÓD. ZAJĘCIE. FUNKCJA
Przykład w transliteracji	Isze Jan z Marczinem nye hothbyal zlodzeya oprawczi gwalthem 1476
Przykład w transkrypcji	Iże Jan z Marcinem nie hotbijał złodzieja oprawcy gwałtem 1476
Lokalizacja	RafPocz 21.