artykuł hasłowy: chwała, fała

Jednostki:
(1) 1. 'uznanie, rozgłos, laus, gloria':
(2) ~ w kulcie religijnym jako cecha przynależna Bogu i świętym:
(3) ~
(4) ~
(5) ~ 'inanis gloria':
(6) ~
(7) ~
(8) 2. (w religii chrześcijańskiej) 'szczęście wieczne jako nagroda za bogobojne życie, coelestis sanctorum beatitudo':
(9) ~
(10) ~
(11) 3. (w kulcie religijnym) 'uroczyste wyrażanie uznania, słowa pieśni wyrażające uznanie, laudatio cantusque':
(12) ~
(13) ~
(14) ~ 'nabożeństwo, dei cultus':
(15) ~ chwała komuś:
(16) ~ cześć i chwała komuś:
(17) ~ 'wyrazić (słowem, pokłonem) uznanie, laudare (cantando, confitendo, adorando)':
(18) ~
(19) ~
(20) ~
(21) ~
(22) ~
(23) ~
(24) ~
(25) ~
(26) ~
(27) 4. 'postawa budząca uznanie, majestat, maiestas domini':
(28) ~ o Bogu:
(29) 5. 'ozdoba, chluba, decus atque laus':
(30) 6. dubium 'mowa, sermo':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(14) ~
Definicja	'nabożeństwo, dei cultus':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.3.5.3. KULT
Przykład w transliteracji	Boza phala dostoynye szą konacz ma (divina licite resumantur)
Przykład w transkrypcji	Boża fała dostojnie się konać ma (divina licite resumantur)
Lokalizacja	Sul 5.