artykuł hasłowy: chwała, fała

Jednostki:
(1) 1. 'uznanie, rozgłos, laus, gloria':
(2) ~ w kulcie religijnym jako cecha przynależna Bogu i świętym:
(3) ~
(4) ~
(5) ~ 'inanis gloria':
(6) ~
(7) ~
(8) 2. (w religii chrześcijańskiej) 'szczęście wieczne jako nagroda za bogobojne życie, coelestis sanctorum beatitudo':
(9) ~
(10) ~
(11) 3. (w kulcie religijnym) 'uroczyste wyrażanie uznania, słowa pieśni wyrażające uznanie, laudatio cantusque':
(12) ~
(13) ~
(14) ~ 'nabożeństwo, dei cultus':
(15) ~ chwała komuś:
(16) ~ cześć i chwała komuś:
(17) ~ 'wyrazić (słowem, pokłonem) uznanie, laudare (cantando, confitendo, adorando)':
(18) ~
(19) ~
(20) ~
(21) ~
(22) ~
(23) ~
(24) ~
(25) ~
(26) ~
(27) 4. 'postawa budząca uznanie, majestat, maiestas domini':
(28) ~ o Bogu:
(29) 5. 'ozdoba, chluba, decus atque laus':
(30) 6. dubium 'mowa, sermo':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(16) ~
Definicja	cześć i chwała komuś:
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.2.2.1.2. PODZIW. ZACHWYT. DUMA 2.3.5.3. KULT
Przykład w transliteracji	Prze Ihesu Crista... gest tobye bogu oczczu wszechmogączemu w gednosczy ducha swąthego welka czescz y chwala (est tibi... omnis honor et gloria) 1424
Przykład w transkrypcji	Prze Jesu Krysta... jest tobie, Bogu Oćcu wszechmogącemu, w jedności Ducha Świętego w<sz>elka cześć i chwała (est tibi... omnis honor et gloria) 1424
Lokalizacja	Msza III 63, sim. IV. VI–VIII.