artykuł hasłowy:  (pójść) póć, pójć
        Szczegóły:
        
    
        | Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego | 
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna | 
| Numer | (6) b.aa. | 
| Definicja | (o istotach żywych) 'zacząć iść, ruszyć w drogę, udać się, przemieścić się, przy czym często można dziś podstawić czasownik przedrostkowy przyjść, odejść itd., wyjątkowo niedokonany chodzić, incipere ire, proficisci, se conferre': b. z określeniami wyrażonymi z użyciem form deklinacyjnych: aa. gen. do kogoś, czegoś: | 
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa | 
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | A cdiszcy vøcz Ioseph... gestcy on byl s pannø Mariø posetl bil do tego tho mastha | 
| Przykład w transkrypcji | A kdyżci więc Josef... jestci on był z panną Maryją poszedł był do tego to miasta | 
| Lokalizacja | Gn 176a. |