artykuł hasłowy: (próżny) prózny, próźni

Jednostki:
(1) 1. 'marny, bezwartościowy, także nieprawy, malus, inutilis, etiam spurius':
(2) ~
(3) 2. 'bezczynny, niezajęty pracą, otiosus':
(4) 3. 'pusty, opróżniony, nieużytkowany, inanis, vacuus, quo nemo utitur':
(5) 'ściernisko, ager demessus et stipulus horrens':
(6) 4. 'nic niemający, qui nihil habet':
(7) 5. 'wolny, nieskrępowany, liber':
(8) ~
(9) ~ 'stanu wolnego, liber':
(10) 6. 'wolny od zobowiązań, zarzutów, winy, liber officiis, criminibus, culpa':
(11) 7. 'nieważny, qui non est ratus, qui non valet':
(12) 8. 'nierządny, impudicus, incestus':
(13) 9. 'wewnątrz pusty, cavus':
(14) ~ 'pusty i lekki, levis' (?):

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	'marny, bezwartościowy, także nieprawy, malus, inutilis, etiam spurius':
Gramatyka	przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów
Semantyka	2.4.3.1. MORALNOŚĆ
Przykład w transliteracji	Bo ne w gich vsczech prawdy, sercze gich proszne iest (vanum est, Puł: prozno yest)
Przykład w transkrypcji	Bo nie w jich uściech prawdy, sierce jich prozne jest (vanum est, Puł: prozno jest)
Lokalizacja	Fl 5, 10.