artykuł hasłowy:  czas
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (19) aa. |
| Definicja | W połączeniach wymiennych na przysłówek prosty lub złożony z przyimkiem: aa. 'w końcu, wreszcie, na koniec, postremo tempore': w gen.: |
| Gramatyka | rzeczownik |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Ale wszak przydø kv lvdu memv, dam radø tobye, czso lvd ten to twoy vcini lvdv temv to poslednyego czasv (quid populus tuus populo huic faciat extremo tempore) |
| Przykład w transkrypcji | Ale wszak przydę ku ludu memu dam radę tobie, cso lud ten to twoj uczyni ludu temu to pośledniego czasu (quid populus tuus populo huic faciat extremo tempore) |
| Lokalizacja | BZ Num 24, 14. |