artykuł hasłowy: rozprawić, rozprawić się

Jednostki:
(1) 1. 'rozpatrzyć sprawę, osądzić, rozstrzygnąć spór w sądzie, causam, litem in iudicio cognoscere, diiudicare':
(2) ~
(3) ~ rozprawić się 'rozsądzić się, rozstrzygnąć spór w sądzie, litem in iudicio diiudicare':
(4) 2. 'polubownie załatwić spór, ugodzić spierające się strony, litem componere, gratiam inter litigantes componere':
(5) ~ rozprawić się 'ugodzić się polubownie, redire cum aliquo in gratiam':
(6) 3. 'zadecydować, rozporządzić, decernere, constituere':
(7) 4. 'poprawić, ulepszyć, meliorem reddere': [o Matce Boskiej]
(8) 5. 'opowiedzieć, omówić, aliquid enarrare, exponere, explicare':
(9) 6. 'dokonać, uskutecznić, facere, perficere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(5) ~
Definicja	rozprawić się 'ugodzić się polubownie, redire cum aliquo in gratiam':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.5.3.2. MEDIOWANIE 2.4.3.5. ZGODA. POROZUMIENIE 2.4.3.6. KONFLIKT
Przykład w transliteracji	Non diarbitrans al. ne rosprauiw ssa 1427–31
Przykład w transkrypcji	Non diarbitrans al. nie rozprawiw się 1427–31
Lokalizacja	Zab 538.