artykuł hasłowy: rozprawić, rozprawić się

Jednostki:
(1) 1. 'rozpatrzyć sprawę, osądzić, rozstrzygnąć spór w sądzie, causam, litem in iudicio cognoscere, diiudicare':
(2) ~
(3) ~ rozprawić się 'rozsądzić się, rozstrzygnąć spór w sądzie, litem in iudicio diiudicare':
(4) 2. 'polubownie załatwić spór, ugodzić spierające się strony, litem componere, gratiam inter litigantes componere':
(5) ~ rozprawić się 'ugodzić się polubownie, redire cum aliquo in gratiam':
(6) 3. 'zadecydować, rozporządzić, decernere, constituere':
(7) 4. 'poprawić, ulepszyć, meliorem reddere': [o Matce Boskiej]
(8) 5. 'opowiedzieć, omówić, aliquid enarrare, exponere, explicare':
(9) 6. 'dokonać, uskutecznić, facere, perficere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(6) 3.
Definicja	'zadecydować, rozporządzić, decernere, constituere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.5. DZIAŁANIE. UWARUNKOWANIE DZIAŁANIA. CECHY CZŁOWIEKA WARUNKUJĄCE DZIAŁANIE etc.
Przykład w transliteracji	Zvolyenyczy yely szye temv dzyvovacz, czo by Cristus s tą nyevyastą vczynyl albo rozpravyl
Przykład w transkrypcji	Zwolenicy jęli sie temu dziwować, co by Krystus z tą niewiastą uczynił albo rozprawił
Lokalizacja	Rozm 303.