artykuł hasłowy: skonanie

Jednostki:
(1) 1. 'czas, w którym coś przestaje trwać, ostatnia chwila, tempus alicuius rei ultimus, quo esse desinit': [skonanie żywota mego]
(2) ~ '(według wierzeń chrześcijańskich) czas, w którym przestanie istnieć świat, tempus, quo, ut Christiani credunt, mundus esse desinet':
(3) ~ (o Bogu jako początku i końcu wszech rzeczy, de deo omnium rerum initio atque fine):
(4) 2. 'koniec w przestrzeni, spatii cuiusdam finis':
(5) 3. 'spełnienie, dokonanie, urzeczywistnienie, actus aliquid faciendi, perficiendi':
(6) 4. 'podsumowanie, wynik, rezultat, exitus, finis, eventus':
(7) 5. 'koniec życia, śmierć, finis vitae, mors':
(8) 6. 'zatracenie, zagłada, exitium':
(9) 7. 'doskonałość, perfectio' (?):
(10) 8. 'dostateczna ilość, pełna miara (?)':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	nieciągła autosemantyczna
Numer	(2) ~
Jednostka nieciągła	skonanie (świata)
Definicja	'(według wierzeń chrześcijańskich) czas, w którym przestanie istnieć świat, tempus, quo, ut Christiani credunt, mundus esse desinet':
Semantyka	1. WSZECHŚWIAT i ŚWIAT 2.3.4. EGZYSTENCJA 2.3.5.1. DOKTRYNA. WIARA
Przykład w transliteracji	A ten nyeprzyaczyel, ktory y (leg. ji, sc. kąkol) szyal, to yest zly dyabel, a snyvo yest skonanye tego svyata (consummatio saeculi est Mat 13, 39)
Przykład w transkrypcji	A ten nieprzyjaciel, ktory ji (sc. kąkol) siał, to jest zły dyjabeł, a żniwo jest skonanie tego świata (consummatio saeculi est Mat 13, 39)
Lokalizacja	Rozm 341.