artykuł hasłowy: skonanie

Jednostki:
(1) 1. 'czas, w którym coś przestaje trwać, ostatnia chwila, tempus alicuius rei ultimus, quo esse desinit': [skonanie żywota mego]
(2) ~ '(według wierzeń chrześcijańskich) czas, w którym przestanie istnieć świat, tempus, quo, ut Christiani credunt, mundus esse desinet':
(3) ~ (o Bogu jako początku i końcu wszech rzeczy, de deo omnium rerum initio atque fine):
(4) 2. 'koniec w przestrzeni, spatii cuiusdam finis':
(5) 3. 'spełnienie, dokonanie, urzeczywistnienie, actus aliquid faciendi, perficiendi':
(6) 4. 'podsumowanie, wynik, rezultat, exitus, finis, eventus':
(7) 5. 'koniec życia, śmierć, finis vitae, mors':
(8) 6. 'zatracenie, zagłada, exitium':
(9) 7. 'doskonałość, perfectio' (?):
(10) 8. 'dostateczna ilość, pełna miara (?)':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(5) 3.
Definicja	'spełnienie, dokonanie, urzeczywistnienie, actus aliquid faciendi, perficiendi':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.3.5.1. DOKTRYNA. WIARA
Przykład w transliteracji	Ova yvz vschytko, czokolve o mnye pyssano, bądzye myecz skonanye (ea, quae sunt de me, finem habent Luc 22, 37)
Przykład w transkrypcji	Owa już wszytko, cokolwie o mnie pisano, będzie mieć skonanie (ea, quae sunt de me, finem habent Luc 22, 37)
Lokalizacja	Rozm 582.