artykuł hasłowy: sława

Jednostki:
(1) 1. 'dobra opinia, dobre imię szeroko znane, uznanie, rozgłos, bona existimatio, fama, gloria':
(2) ~ 'zła opinia, niesława, mala existimatio, infamia':
(3) 2. 'chluba, ozdoba, to, co przynosi cześć i szacunek, decus, qui honorem, dignitatem affert':
(4) ~ 'wspaniałość świata, mundi splendor, maiestas':
(5) 3. (w kulcie religijnym, de cultu dei) 'uroczyste wyrażanie uznania, słowa pieśni wyrażającej uznanie, cześć, laus, gloria, carmen celebrans, honore afficiens':
(6) ~ 'wyrazić (słowem, pokłonem) uznanie, cześć, honorem exprimere (verbis, genibus flexis)':
(7) 4. 'majestat, dostojeństwo, wspaniałość, jako cecha przynależna Bogu, maiestas, gloria, dignitas, quae deo attribuuntur':
(8) 5. 'święto, uroczystość dla uczczenia kogoś, okazania komuś czci, szacunku, uwielbienia, dies festus, quo aliquis celebratur':
(9) 6. (w religii chrześcijańskiej, in religione Christiana) 'szczęście wieczne jako nagroda za bogobojne życie, beatitas aeterna, ultima, quae pro vita pia datur':
(10) 7. 'chełpliwość, przechwalanie się, gloriatio, iactantia':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(3) 2.
Definicja	'chluba, ozdoba, to, co przynosi cześć i szacunek, decus, qui honorem, dignitatem affert':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.4.3.7. HONOR
Przykład w transliteracji	Ale ty, gospodne, przyiemcza moy ies, slawa (gloria) moia y powiszaiø glowø moiø
Przykład w transkrypcji	Ale ty, Gospodnie, przyjemca moj jeś, sława (gloria) moja i powyszaję głowę moją
Lokalizacja	Fl 3, 3, sim. Puł.