artykuł hasłowy: takież

Jednostki:
(1) 1. określa sposób czynności lub stanu 'podobnie, tak samo, w ten sam sposób, tak właśnie, similiter, eodem modo, hoc modo quidem':
(2) 2. określa ilość czegoś przez odesłanie do innej dokładniej określonej ilości 'tyle samo, tyleż, totidem':
(3) 3. w zdaniu złożonym jest odpowiednikiem zdania (lub okolicznika) sposobowego porównawczego 'podobnie, tak samo, w ten sam sposób, similiter, eodem modo':
(4) ~
(5) 4. w połączeniach takież... jako (i), takież i łączy równorzędne człony zdania 'i... i, zarówno... jak, et... et, tam... quam, ita... ut':
(6) ~
(7) 5. w związkach wewnątrz zdania dołącza na stopniu równorzędności (często z towarzyszącym spójnikiem i, a) część zdania, informując, że jest ona w tym rzędzie członem ostatnim, kompletującym, czasem, nieoczekiwanym 'i, i też, nadto, et, et etiam, praeterea':
(8) ~ w połączeniach a takież (i), ani takież, i takież 'a też, i też, i tak samo, et etiam, et eodem modo':
(9) ~
(10) ~
(11) ~
(12) 6.a. 6. występując (samo lub z towarzyszącym spójnikiem i, a, ale ) w drugim lub dalszym zdaniu równorzędnym informuje, że następujące verbum lub nomem ma swój odpowiednik w poprzedzającym tekście, że ich sytuacja treściowa jest podobna, że zachodzi jakiś paralelizm; między zdaniami zachodzi stosunek: a. łączny 'i, a, a też, również, nadto, oprócz tego, et, atque, quoque, super, praeterea':
(13) ~ w połączeniach a takież, i takież 'a także, i także, a nadto, et etiam, et praeterea':
(14) ~
(15) ~ z odcieniem przyczynowości:
(16) ~~
(17) ~
(18) ~
(19) ~
(20) ~
(21) ~b. w połączeniu a takież wynikowy 'więc, a więc, przeto, ergo, itaque, igitur':
(22) ~c. w połączeniach a (zasię) takież, ale (wszakoż) takież przeciwstawny 'a jednak, a mimo to, attamen, nihilominus':
(23) ~
(24) ~
(25) ~
(26) ~ 'ale, zaś, natomiast, sed, autem, at':
(27) ~
(28) ~d. nawiązania 'również, także, nawet, etiam, quoque, quin':
(29) ~
(30) ~
(31)

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	synsemantyczna
Numer	(12) 6.a.
Funkcja	6. występując (samo lub z towarzyszącym spójnikiem i, a, ale ) w drugim lub dalszym zdaniu równorzędnym informuje, że następujące verbum lub nomem ma swój odpowiednik w poprzedzającym tekście, że ich sytuacja treściowa jest podobna, że zachodzi jakiś paralelizm; między zdaniami zachodzi stosunek: a. łączny 'i, a, a też, również, nadto, oprócz tego, et, atque, quoque, super, praeterea':
Gramatyka	spójnik
Przykład w transliteracji	Dal mu bog myloscz..., takesz mu dal mocz (et dedit illi potestatem)
Przykład w transkrypcji	Dał mu Bog miłość..., takież mu dał moc (et dedit illi potestatem)
Lokalizacja	BZ Tob 1, 14.