artykuł hasłowy: upokoić, upokoić się

Jednostki:
(1) 1. 'obdarzyć pokojem, zapewnić pokój, pacem donare, pacem praestare':
(2) 2. 'uśmierzyć, złagodzić, osłabić, delenire, mitigare, infirmum reddere':
(3) 3. 'przebłagać, ułagodzić, aliquem sibi conciliare, suum, amicum reddere':
(4) 4. uspokoić się 'uspokoić się, opanować podniecenie, animum tranquillum recuperare, aliqua re supersedere, aliquid omittere':
(5) ~
(6) ~ upokojony 'spokojny, pacatus, tranquillus':
(7) ~~ (o uczuciach, de affectibus) 'przeminąć, ustać, ad finem venire, deleniri, reprimi, praeterire':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(4) 4.
Definicja	uspokoić się 'uspokoić się, opanować podniecenie, animum tranquillum recuperare, aliqua re supersedere, aliquid omittere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.2.2.1.6. SPOKÓJ. UKOJENIE. ULGA 2.4.5. DZIAŁANIE. UWARUNKOWANIE DZIAŁANIA. CECHY CZŁOWIEKA WARUNKUJĄCE DZIAŁANIE etc.
Przykład w transliteracji	Vwyesyelyl syø wszitek lyvd zemski a myasto syø vpokoylo (civitas conquievit)
Przykład w transkrypcji	Uwiesielił się wszytek lud ziemski a miasto się upokoiło (civitas conquievit)
Lokalizacja	BZ IV Reg 11, 20.