artykuł hasłowy:  uwiędnąć
        Szczegóły:
        
    
        | Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego | 
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna | 
| Numer | (2) 2. | 
| Definicja | (o członkach ludzkich, de membris corporis humani) 'stać się bezwładnym, obumrzeć, enervatum, invalidum fieri, mori': | 
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa | 
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Wyandl (leg. uwiądł) emarcuit (quam ob causam non comedunt nervum filii Israel, qui emarcuit in femore Iacob Gen 32, 32) 1471 | 
| Przykład w transkrypcji | Uwiądł emarcuit (quam ob causam non comedunt nervum filii Israel, qui emarcuit in femore Iacob Gen 32, 32) 1471 | 
| Lokalizacja | MamKal 15. |