artykuł hasłowy: wezwać, wzwać, wezwać się

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'polecić komuś, by przybył, stawił się, przywołać coś, iubere aliquem venire, vocare, arcessere': a. o ludziach, de hominibus:
(2) ~ k(u) komuś, czemuś:
(3) ~ ze zdaniem:
(4) ~b. o zjawiskach, de eis, quae fiunt:
(5) 2. 'zaprosić, zaproponować udział w czymś, invitare, rogare aliquem, ut alicui rei intersit':
(6) ~ na coś:
(7) 3. 'powoływać do czegoś, przeznaczyć, przewidzieć kogoś do wykonania jakiegoś zadania, ad aliquid vocare, alicui rei faciendae destinare':
(8) ~ k(u) czemuś, komuś:
(9) ~ na coś:
(10) 4. 'zwrócić się o pomoc, prosić o pomoc, auxilium aliquem rogare':
(11) ~
(12) 5.a. 5. 'nadać nazwę (pospolitą lub własną), nazwać, oznaczyć wyrazem, vocare, appellare, nominare, nomine (communi vel proprio) aliquid designare': a. absolute i bez kontekstu polskiego:
(13) b. wezwać kogoś, coś: nadane imię w nom. rzeczownika:
(14) ~ w nom. przymiotnika:
(15) ~~ nadane imię w instr. rzeczownika:
(16) ~~ nadane imię w nom. a. w instr.:
(17) ~~ nadane imię wyrażeniem przyimkowym:
(18) c. wezwać komuś: nadane imię w nom.:
(19) d. nadane imię w nom.:
(20) ~ nadane imię w instr.:
(21) ~ nadane imię w nom. a. w instr.:
(22) e.
(23) 6. wezwać się 'odwołać się, od superiorem iudicem appellare':
(24) 7. w błędnym tłumaczeniu łac. revocare jako wezwać zam. przywieźć:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(15) ~~
Definicja	nadane imię w instr. rzeczownika:
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.4.5.1. Nazywanie; nazwa własna, przezwisko, określenia odnoszące się do miejsc, narodowości etc.
Przykład w transliteracji	Czszo vczinil Pawel Ianowy, tho za yego poczanthkem, kedi gy lgarzem weszval 1426
Przykład w transkrypcji	Cso uczynił Paweł Janowi, to za jego początkiem, kiedy ji łgarzem wezwał 1426
Lokalizacja	KsMaz II nr 2201, sim. ib.