artykuł hasłowy: dostojny

Jednostki:
(1) 1.a 1. 'godzien czegoś, zasługujący na coś, winien czegoś, dignus aliqua re, alicuius rei reus, qui aliquid meretur, quem aliquid decet': a. czegoś:
(2) ~b. z inf.:
(3) ~c. ze zdaniem celowym:
(4) 2. 'czcigodny, szanowny, pełen chwały, wybrany, venerabilis, sacer, dignus, gloriosus, electus':
(5) ~ 'uroczysty, solemnis, celeber, venerabilis':
(6) 3. 'sprawiedliwy, prawy, cnotliwy, honestus, iustus, rectus, virtutibus praeditus':
(7) 4. 'odpowiedni, stosowny, należyty, iustus, debitus, conveniens, idoneus':
(8) ~
(9) ~ 'przystoi, należy się, qui decet, qui alicui expedit':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.a
Definicja	1. 'godzien czegoś, zasługujący na coś, winien czegoś, dignus aliqua re, alicuius rei reus, qui aliquid meretur, quem aliquid decet': a. czegoś:
Gramatyka	przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów
Semantyka	2.3.5.4. ZASADY ŻYCIA WEDŁUG RELIGII 2.4.3.1. MORALNOŚĆ
Przykład w transliteracji	A iestli vsrzy tego, ktosz gest sgrzeszil, ze gest dostogen kaszni (sin... dignum viderint plagis)
Przykład w transkrypcji	A jestli uźrzy tego, ktoż jest zgrzeszył, że jest dostojen kaźni (sin... dignum viderint plagis)
Lokalizacja	BZ Deut 25, 2.