artykuł hasłowy:  wwieść, wwieść się

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'wprowadzić kogoś, coś dokądś, do wnętrza czegoś, na teren czegoś, doprowadzić kogoś do jakiegoś celu, też przyprowadzić, wyprowadzić gdzieś, introducere, inducere, ducere intro, intrare facere': a. bez określeń lokalnych w tekście polskim lub z określeniami wyrażonymi bez użycia form deklinacyjnych: kogoś, coś:
(2) ~ kogoś z kimś:
(3) ~
(4) b.aa. b. z określeniami wyrażającymi punkt docelowy: aa. gen. do kogoś, czegoś:
(5) ~bb. dat. k(u) komuś:
(6) ~cc. acc. na kogoś, coś:
(7) ~ przenośnie:
(8) ~ przed kogoś:
(9) ~ w coś:
(10) ~dd. instr. w czymś:
(11) c. użycia specjalne: w błąd wwieść, wwieść w błąd 'udzielić mylnych informacji, sprawić, że ktoś poweźmie mylny sąd o czymś, aliquem in errorem inducere, adducere':
(12) ~ 'spowodować zadłużenie, aliquem aere alieno obstringere':
(13) ~ 'spowodować czyjąś śmierć, unicestwić kogoś, coś, zniweczyć, aliquem interficere':
(14) ~ 'spowodować czyjąś porękę, wskazać kogoś jako poręczyciela, aliquem praedem constituere, monstrare':
(15) 2. (o obyczajach, de moribus) 'wprowadzić w życie, upowszechnić, zastosować, inducere, instituere':
(16) 3. 'wpisać, wciągnąć do ksiąg sądowych, in iudicii commentarios inferre':
(17) 4. 'ustanowić, zarządzić, wprowadzić, instituere, constituere':
(18) 5. 'urzędowo wprowadzić kogoś w posiadanie majątku, nieruchomości, aliquem in possessione rerum immobilium publica auctoritate collocare':
(19) 6. wwieść się (o kobiecie po porodzie, de femina post puerperium) 'wejść do świątyni, aby oczyścić się ze zmazy rytualnej, templum intrare ad se purgandam':
(20) 7. 'poddać, podporządkować majątek ruchomy danemu sądowi, bona mobilia in iudicium deferre':
(21) 8.a. 8. corruptum: a. pro wywieść 'spowodować wyjście skądś, wyprowadzić, wydobyć, educere, emittere':
(22) ~b. wwieść się pro wywieść się 'udowodnić słuszność swojej sprawy, causam suam coram iudice probare':
Szczegóły:
TypJednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzajnieciągła autosemantyczna
Numer(14) ~
Jednostka
nieciągła		wwieść kogoś w rękojemstwo
Definicja'spowodować czyjąś porękę, wskazać kogoś jako poręczyciela, aliquem praedem constituere, monstrare':
Semantyka
Przykład
w transliteracji		Jacom ya czebye nye wwyothl w *rokogyemsthwo do slyechethnego Marczyna 1491
Przykład
w transkrypcji		Jakom ja ciebie nie wwiodł w rękojemstwo do ślechetnego Marcina 1491
LokalizacjaCzrs s. LXXXVII.