artykuł hasłowy:  wydać, wydać się
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | nieciągła autosemantyczna |
| Numer | (35) 4. |
| Jednostka nieciągła | wydać kogoś |
| Definicja | 'pociągnąć kogoś do odpowiedzialności, oskarżyć, aliquem accusare, deferre, in ius vocare': |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Vstawyamy, aby oczczecz sza slego syna... nye czirzpyal. A thosz o braczey rodzoney... wykladamy myecz dzirzecz, nyszlyby oczecz sz vyny synowey... vcząsthnyączą (pro vcząsthnyączy?) w grzesze ganyebnem byl vidan alybo bądącz obvynyon (criminose delatus vel accusatus) nye moglby szą oczysczycz |
| Przykład w transkrypcji | Ustawiamy, aby oćciec za złego syna... nie cirzpiał. A toż o braciej rodzonej... wykładamy mieć dzirżeć, niżliby ociec z winy synowej... uczęstniący w grzesze ganiebnem był wydan, alibo będąc obwinion (criminose delatus vel accusatus) nie mogłby się oczyścić |
| Lokalizacja | Sul 69. |