artykuł hasłowy: wymiotać, wymietać, wymietać się

Jednostki:
(1) 1. 'usunąć szybkim ruchem, wyrzucić, eicere, expellere': o ludziach, de hominibus:
(2) ~ o rzeczach, de rebus:
(3) 2. 'odebrać sądownie zbiegłego kmiecia od pana, u którego się schronił, w celu przywrócenia go panu, od którego uciekł, cmethonem profugum domino suo legitimo restituendum ab eo, ad quem aufugit, iure excipere':
(4) 3. (o trądzie, krostach, de lepra, pustulis) wymietać się 'pokazać się, pojawić się, apparere, comparere':
(5) 4. 'uczynić zarzuty, oskarżyć, wypomnieć coś komuś, criminari, obicere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(5) 4.
Definicja	'uczynić zarzuty, oskarżyć, wypomnieć coś komuś, criminari, obicere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.3. KONTAKTY SPOŁECZNE. ZDARZENIA. OBYCZAJE 2.4.4.2. WYPOWIEDŹ
Przykład w transliteracji	Wymyeta (war. kal.: vymyatha) im<pro>parat (circumveniamus ergo iustum, quoniam... improperat nobis peccata legis Sap 2, 12) ca 1470
Przykład w transkrypcji	Wymieta (war. kal.: wymiata) im<pro>parat (circumveniamus ergo iustum, quoniam... improperat nobis peccata legis Sap 2, 12) ca 1470
Lokalizacja	MamLub 150.