artykuł hasłowy: wyrwać, wyrwać się

Jednostki:
(1) 1. 'rwąc, wyciągnąć, wydrzeć, wyszarpnąć, evellere, eripere, extrahere':
(2) 2. 'wyratować, wybawić, uchronić, eruere, servare':
(3) ~ od kogoś:
(4) ~ od czegoś:
(5) ~ z czegoś:
(6) ~ wyrwać się 'uwolnić się, wyswobodzić się, wydostać się, liberari, servari':
(7) 3. 'odebrać siłą, zrabować, eripere, vi auferre':
(8) 4. 'zniszczyć, spustoszyć, diripere, vastari':
(9) 5. wyrwać się 'pojawić się nagle, gwałtownie, ukazać się, subito apparere, erumpere':
(10) 6. wyrwać się (o zwierzętach, de animalibus) 'skoczyć na kogoś, napaść, zaatakować, prosilire, impetum facere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(9) 5.
Definicja	wyrwać się 'pojawić się nagle, gwałtownie, ukazać się, subito apparere, erumpere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.5. DZIAŁANIE. UWARUNKOWANIE DZIAŁANIA. CECHY CZŁOWIEKA WARUNKUJĄCE DZIAŁANIE etc.
Przykład w transliteracji	Tunc erumpet, wyrwye szyą, wyrzuczy, quasi mane lumen tuum, gl. sicut sol mane oritur, vyskoknye, et sanitas tua cicius orietur (Is 58, 8) XV p. pr.
Przykład w transkrypcji	Tunc erumpet, wyrwie się, wyrzuci, quasi mane lumen tuum, gl. sicut sol mane oritur, wyskoknie, et sanitas tua cicius orietur (Is 58, 8) XV p. pr.
Lokalizacja	SKJ I 313, sim. 1471 MamKal 203.