artykuł hasłowy:  wzdać, wezdać, wzdać się
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (12) II.1. |
| Definicja | II. 'uczynić, sprawić, facere': 1. w użyciu niesamodzielnym, dopełnieniem rzeczownik: |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Gdisz syø bogu pomodlyl a dzøki gemv wsdal (cum... gratias egissent), posadzil syø |
| Przykład w transkrypcji | Gdyż się Bogu *pomodlił a dzięki jemu *wzdał (cum... gratias egissent), *posadził się |
| Lokalizacja | BZ Tob 11, 12. |