artykuł hasłowy: zasmucić

Jednostki:
(1) 'zaniepokoić, zmartwić, uczynić smutnym, strapić, contristare, maerore afficere, sollicitare':
(2) ~ czymś:
(3) ~~ 'w relacji człowieka do Boga; być pogrążonym w wewnętrznym zamęcie, trwodze, niepokoju sumienia; turbari Vlg. Maria Karpluk, Słownik staropolskiej terminologii chrześcijańskiej, Kraków 2001, s. 327.

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1)
Definicja	'zaniepokoić, zmartwić, uczynić smutnym, strapić, contristare, maerore afficere, sollicitare':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.2.2.1.16. CIERPIENIE. SMUTEK. ROZCZAROWANIE. ROZPACZ. ŻAL. SKRUCHA 2.2.2.1.18. NIEPOKÓJ. STRACH. LĘK. PRZERAŻENIE 2.2.2.2. WYWOŁYWANIE EMOCJI 2.3.5.5. EMOCJE RELIGIJNE
Przykład w transliteracji	Thedy szye tha pany vląkla y zaszmuczyla szye (fuit turbata, OrtOssol 56, 3: szaszmaczyla szyą)
Przykład w transkrypcji	Tedy sie ta pani ulękła i zasmuciła sie (fuit turbata, OrtOssol 56, 3: zasmęciła się)
Lokalizacja	OrtMac 71.
Uwagi	'być udręczonym duchowo, ciężko strapionym' Maria Karpluk, Słownik staropolskiej terminologii chrześcijańskiej, Kraków 2001, s. 327. Jezu Kryste, ... ktoryż wszyckich zasmuconych jesteś pocieszenie! XV ex. GlWp 68.