artykuł hasłowy: zbiegły (cf. Zb-)

Jednostki:
(1) 1. 'taki, który uciekł (zwykle przed prawem), uciekinier, zbieg, też włóczęga, łotrzyk, profugus, fugitivus, etiam homo vagus, latro':
(2) ~
(3) 2. (o kmieciu, de cmethone) 'ten który opuścił samowolnie gospodarstwo rolne swojego pana, qui fundum domini sui illicite deseruit':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	'taki, który uciekł (zwykle przed prawem), uciekinier, zbieg, też włóczęga, łotrzyk, profugus, fugitivus, etiam homo vagus, latro':
Gramatyka	przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów
Semantyka	2.2.3.2. WOLNOŚĆ. NIEPOSŁUSZEŃSTWO. OPÓR 2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.1.8. PRZEMIESZCZANIE (SIĘ) 2.4.3. KONTAKTY SPOŁECZNE. ZDARZENIA. OBYCZAJE
Przykład w transliteracji	O zbieglem slachczyczv (de divagantibus)
Przykład w transkrypcji	O zbiegłem ślachcicu (de divagantibus)
Lokalizacja	Dział 31.