artykuł hasłowy: zbieżeć, zbieżeć się (cf. Zb-)

Jednostki:
(1) 1. 'opuścić spiesznie jakieś miejsce (dla uniknięcia kary), uciec, umknąć, fugere, aufugere':
(2) ~ do czegoś:
(3) ~ od czegoś:
(4) 2. (o kmieciach, de cmethonibus) 'opuścić samowolnie gospodarstwo rolne we wsi swojego pana, illicite e domini fundo abire, fundum suum in praedio domini deserere':
(5) ~ od kogoś:
(6) ~ do czegoś:
(7) ~ z czegoś:
(8) ~ komuś:
(9) 3. zbieżeć się 'przybyć różnych stron w jedno miejsce, e variis partibus in unum locum concurrere, convenire':
(10) ~ do czegoś:
(11) ~ z czegoś:
(12) ~ ku komuś:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	'opuścić spiesznie jakieś miejsce (dla uniknięcia kary), uciec, umknąć, fugere, aufugere':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.1.5.2. KARA 2.4.1.8. PRZEMIESZCZANIE (SIĘ) 3.3. RUCH
Przykład w transliteracji	Jaco Jacub imal wyn polowiczø zaplaczi<ć>... a on precz sbezal 1386
Przykład w transkrypcji	Jako Jakub imiał win połowicę zapłaci<ć>... a on precz zbieżał 1386
Lokalizacja	JA XII 272.