artykuł hasłowy: zdradny (cf. Zb-)
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (5) 5. |
| Definicja | jako konwencjonalny epitet obelżywy, frequenter occurrit loco appellationis contumeliosae: |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Przeczslaus... causam suam super... Ursula... jure acquisiuit pro eo, quia sibi dixit: Newerny, sdradny, curwy maczere synu! 1414 |
| Przykład w transkrypcji | Przecslaus... causam suam super... Ursula... jure acquisiuit pro eo, quia sibi dixit: Niewierny, zdradny, kurwi macier<z>e synu! 1414 |
| Lokalizacja | StPPP II nr 1327. |