artykuł hasłowy: zgrzytać, skrzytać, skrżytać

Jednostki:
(1) 1. 'wydawać dźwięk przez silne pocieranie twardych przedmiotów (np. zębów dla okazania złości, niechęci itp.), stridere, frendere, imprimis dentibus':
(2) 2. 'wydawać charakterystyczny głos, sonum singularem edere': (o koniu, de equo) 'rżeć, hinnire':
(3) ~ (o świni, de sue) 'chrząkać, grundire':
(4) ~ (o wężu, de angue) 'syczeć, sibilare':
(5) 3. 'burzyć się, wyrażać niechęć, gniew, stridere, irasci':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.
Definicja	'wydawać dźwięk przez silne pocieranie twardych przedmiotów (np. zębów dla okazania złości, niechęci itp.), stridere, frendere, imprimis dentibus':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.1.3. CZĘŚCI CIAŁA CZŁOWIEKA. FUNKCJE CZĘŚCI CIAŁA. WYGLĄD 2.2.1.1. SPOSTRZEGANIE ZMYSŁOWE 2.2.2.1.15. WZBURZENIE. GNIEW. WŚCIEKŁOŚĆ 2.2.2.3. WYRAŻANIE EMOCJI
Przykład w transliteracji	Skrszitali sø (Puł: skrzytaly sø, MamLub 128, R XXIV 379: scrzytaly) na mø *zobi swimi (frenduerunt super me dentibus suis)
Przykład w transkrypcji	Skrżytali są (Puł: skrzytali są, MamLub 128, R XXIV 379: skrzytali) na mię zęby swymi (frenduerunt super me dentibus suis)
Lokalizacja	Fl 34, 19.