artykuł hasłowy: zwać, zwać się

Jednostki:
(1) 1. 'nadawać nazwę (pospolitą lub własną), jakieś określenie, nazywać, nominare, appellare, vocare':
(2) ~ nadane imię w nom rzeczownika:
(3) ~ nadane imię w nom. przymiotnika:
(4) ~ nadane imię w instr. rzeczownika:
(5) ~ nadane imię w nom. a. w instr. rzeczownika a. przymiotnika:
(6) ~ zwać kogoś (kimś, jakimś):
(7) ~
(8) ~
(9) ~ 'wymieniać imię, nazywać po imieniu, nominatim appellare':
(10) 2. 'nazywać się, być nazywanym, vocari, appellari':
(11) ~ zwać się:
(12) 3. 'polecać komuś, by przybył, wzywać, aliquem vocare, advocare':
(13) ~
(14) ~
(15) ~ 'zapraszać (na ucztę), invitare (ad cenam)':
(16) 4. 'powoływać do czegoś, przeznaczać, (ad aliquod munus gerendum) vocare, designare':
(17) 5. 'wzywać kogoś do sądu na wniosek powoda, wytaczać komuś o coś proces, pozywać, aliquem ad ius vocare':
(18) 6. zwać się 'odwoływać się, (ad iudicem superiorem) provocare':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(6) ~
Definicja	zwać kogoś (kimś, jakimś):
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.4.5.1. Nazywanie; nazwa własna, przezwisko, określenia odnoszące się do miejsc, narodowości etc.
Przykład w transliteracji	Alye vy nye zovy[e]czye szye mystrzmy (vos autem nolite vocari rabbi Mat 23, 8)
Przykład w transkrypcji	Ale wy nie zowi[e]cie sie mistrzmi (vos autem nolite vocari rabbi Mat 23, 8)
Lokalizacja	Rozm 417, sim, ib. 418.