artykuł hasłowy: zwać, zwać się

Jednostki:
(1) 1. 'nadawać nazwę (pospolitą lub własną), jakieś określenie, nazywać, nominare, appellare, vocare':
(2) ~ nadane imię w nom rzeczownika:
(3) ~ nadane imię w nom. przymiotnika:
(4) ~ nadane imię w instr. rzeczownika:
(5) ~ nadane imię w nom. a. w instr. rzeczownika a. przymiotnika:
(6) ~ zwać kogoś (kimś, jakimś):
(7) ~
(8) ~
(9) ~ 'wymieniać imię, nazywać po imieniu, nominatim appellare':
(10) 2. 'nazywać się, być nazywanym, vocari, appellari':
(11) ~ zwać się:
(12) 3. 'polecać komuś, by przybył, wzywać, aliquem vocare, advocare':
(13) ~
(14) ~
(15) ~ 'zapraszać (na ucztę), invitare (ad cenam)':
(16) 4. 'powoływać do czegoś, przeznaczać, (ad aliquod munus gerendum) vocare, designare':
(17) 5. 'wzywać kogoś do sądu na wniosek powoda, wytaczać komuś o coś proces, pozywać, aliquem ad ius vocare':
(18) 6. zwać się 'odwoływać się, (ad iudicem superiorem) provocare':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	nieciągła autosemantyczna
Numer	(9) ~
Jednostka nieciągła	zwać na imię
Definicja	'wymieniać imię, nazywać po imieniu, nominatim appellare':
Semantyka	2.4.4.5.1. Nazywanie; nazwa własna, przezwisko, określenia odnoszące się do miejsc, narodowości etc.
Przykład w transliteracji	Temv vrotny otvorzy a ovcze yego glosa sluchayą, a on ovcze sve zovye na ymye (oves vocas nominatim Jo 10, 3) y vyvodzy
Przykład w transkrypcji	Temu wrotny otworzy a owce jego głosa słuchają, a on owce swe zowie na imię (oves vocas nominatim Jo 10, 3) i wywodzi
Lokalizacja	Rozm 425.