artykuł hasłowy: dziw, dziwo

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'rzadkie, osobliwe zdarzenie, niezwykły czyn, novum inauditumque factum, insolitum factum': a. charakteru nadnaturalnego 'cud, miraculum, prodigium':
(2) ~
(3) ~
(4) ~
(5) ~
(6) b. charakteru naturalnego:
(7) ~ 'wielkie czyny, niezwykłe dzieła, magnalia, gesta mirabilia, quae stuporem movent':
(8) ~ 'cóż dziwnego, quid mirum':
(9) ~ 'wyprawiać szaleństwa, dokazywać, insolescere, insolenter ludere':
(10) 2. 'osobliwe stworzenie, potwór, dziwoląg, monstrum, portentum':
(11) ~
(12) ~ 'uczynić przedmiotem pośmiewiska, ludibria dare':
(13) 3. 'uczucie podziwu, admiratio, stupor':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	niepełna B
Numer	(11) ~
Funkcja
Semantyka
Przykład w transliteracji	Iaco dzyw vczinon iesm welu (tamquam prodigium factus sum multis), a ti pomocznik moczni
Przykład w transkrypcji	Jako dziw uczynion jeśm wielu (tamquam prodigium factus sum multis), a ty pomocnik mocny
Lokalizacja	Fl 70, 8, sim. Puł.