artykuł hasłowy: dziw, dziwo

Jednostki:
(1) 1.a. 1. 'rzadkie, osobliwe zdarzenie, niezwykły czyn, novum inauditumque factum, insolitum factum': a. charakteru nadnaturalnego 'cud, miraculum, prodigium':
(2) ~
(3) ~
(4) ~
(5) ~
(6) b. charakteru naturalnego:
(7) ~ 'wielkie czyny, niezwykłe dzieła, magnalia, gesta mirabilia, quae stuporem movent':
(8) ~ 'cóż dziwnego, quid mirum':
(9) ~ 'wyprawiać szaleństwa, dokazywać, insolescere, insolenter ludere':
(10) 2. 'osobliwe stworzenie, potwór, dziwoląg, monstrum, portentum':
(11) ~
(12) ~ 'uczynić przedmiotem pośmiewiska, ludibria dare':
(13) 3. 'uczucie podziwu, admiratio, stupor':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.a.
Definicja	1. 'rzadkie, osobliwe zdarzenie, niezwykły czyn, novum inauditumque factum, insolitum factum': a. charakteru nadnaturalnego 'cud, miraculum, prodigium':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.2.2.2. WYWOŁYWANIE EMOCJI 2.3.5.1. DOKTRYNA. WIARA 2.3.6. NIEZWYKŁOŚĆ. CUDA 3.4.7. ZMIANA. PROCES. TRWAŁOŚĆ. POWTARZALNOŚĆ. TYPOWOŚĆ
Przykład w transliteracji	We wszem serczu moiem prawicz bødø wszitky dziwi twoie (narrabo omnia mirabilia tua)
Przykład w transkrypcji	We wszem siercu mojem, prawić będę wszytki dziwy twoie (narrabo omnia mirabilia tua)
Lokalizacja	Fl 9, 1, sim. Puł.