artykuł hasłowy: dziwny, dziwni
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (1) 1. |
| Definicja | 'cudowny, mirificus, miraculosus, mirabilis, qui extra hominis naturam est': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Y wedzce, isz dziwna (Puł: dzywno) vczinil gospodzin swøtego swego (mirificavit dominus sanctum suum) |
| Przykład w transkrypcji | I wiedzcie, iż dziwna (Puł: dziwno) uczynił Gospodzin świętego swego (mirificavit Dominus sanctum suum) |
| Lokalizacja | Fl 4, 4. |