artykuł hasłowy: imię, himię

Jednostki:
(1) 1. 'imię własne osób (przenośnie też osoba), plemion, zwierząt, obiektów geograficznych, świąt, imię, nazwisko, nazwa, nomen proprium (hominum vel rerum)':
(2) ~ 'mający imię, cui nomen est':
(3) ~
(4) ~
(5) ~ 'w zastępstwie kogoś, powołując się na kogoś, prosząc na pomoc, z pomocą kogoś, ze względu na kogoś, nomine vel in nomine, vel auxilio, vel gratia alicuius':
(6) ~
(7) 2. 'imię pospolite, nazwa, nazwanie, nomen appellativum, nomen generale, titulus':
(8) 3. 'opinia, nomen, fama':
(9) 4. 'ród, nomen gentile, gens':
(10) 5.a. 5. 'tytuł, charakter prawny, nomen, auctoritas': a. imieniem 'w charakterze, jako':
(11) ~b. 'dać na przepadłe, debitum dare atque in perpetuum amittere, pignus dare in perpetuum amittendum condicionibus neglectis':
(12) 6. 'mianowicie, id est':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	nieciągła autosemantyczna
Numer	(5) ~
Jednostka nieciągła	w imię czyjeś, w imieniu kogoś
Definicja	'w zastępstwie kogoś, powołując się na kogoś, prosząc na pomoc, z pomocą kogoś, ze względu na kogoś, nomine vel in nomine, vel auxilio, vel gratia alicuius':
Semantyka	2.3.5.1. DOKTRYNA. WIARA 2.3.5.3. KULT 2.3.5.4. ZASADY ŻYCIA WEDŁUG RELIGII 2.4.4.5.1. Nazywanie; nazwa własna, przezwisko, określenia odnoszące się do miejsc, narodowości etc.
Przykład w transliteracji	W imø twoie wznosø *rocze moie (in nomine tuo levabo manus meas)
Przykład w transkrypcji	W imię twoie wzniosę ręce moje (in nomine tuo levabo manus meas)
Lokalizacja	Fl 62, 5, sim. Puł.