artykuł hasłowy: iż(e), hiż(e)

Jednostki:
(1) I.1. I. spójnik: 1. wprowadza zdanie przedmiotowe 'że, quod, ut':
(2) ~
(3) ~ w utartych formułach rot:
(4) ~
(5) 2. wprowadza mowę niezależną po verba dicendi etc.:
(6) 3. wprowadza zdanie podmiotowe 'że, quod, ut':
(7) 4.a. 4. wprowadza zdanie przydawkowe 'że, quod, ut': a. z odpowiednikiem w zdaniu nadrzędnym:
(8) ~
(9) ~b. bez odpowiednika w zdaniu nadrzędnym:
(10) ~
(11) ~ dubium:
(12) 5. wprowadza zdanie orzecznikowe 'że, ut':
(13) 6. wprowadza zdanie przyczynowe 'ponieważ, quia, quoniam, quod, enim':
(14) ~
(15) ~
(16) ~
(17) ~
(18) ~
(19) 7. wprowadza zdanie skutkowe 'że, aż, ut':
(20) ~
(21) 8. wprowadza zdanie okolicznikowe stopnia 'że, ut':
(22) 9. wprowadza zdanie sposobowe 'że, ut':
(23) ~
(24) ~
(25) 10. wprowadza zdanie celowe 'aby, ut':
(26) 11. wprowadza zdanie okolicznikowe faktu towarzyszącego 'jak, quod, cum':
(27) 12. wprowadza zdanie warunkowe treści zaprzeczonej 'gdyby nie, gdyby nie to że, nisi quod, nisi quia':
(28) ~
(29) ~ 'chyba że, nisi quod, nisi ut':
(30) 13. bez wyraźnej funkcji syntaktycznej, raczej indywidualna maniera stylistyczna:
(31) II. partykuła uwydatnia następstwo w czasie 'a zaraz, a już, et mox, et iam, et':
(32) ~ dubium, następstwo w przestrzeni:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	inna
Numer	(11) ~
Forma, adnotacja, etc.	dubium:
Przykład w transliteracji	Jaco to swaczø, isz Micolay slubil Pertkovi wroczicz ten <list>, isz gim sze szaluge 1390*
Przykład w transkrypcji	Jako to świa<d>czę, iż Mikołaj ślubił Pietrkowi wrocić ten <list>, iż jim sie żałuje 1390
Lokalizacja	Leksz I nr 867.