artykuł hasłowy: korona, koruna, krona

Jednostki:
(1) 1. 'uroczysty ubiór głowy, oznaczający wysoką władzę, dostojeństwo albo uznanie i chwałę (korona królewska, mitra biskupia, wieniec), capitis ornatus sollemnis, auctoritatem dignitatemque significans (diadema regium, episcoporum apex, corona)':
(2) ~
(3) ~ przenośnie:
(4) ~ 'ktoś, co się wyróżnia zaletami, szczególnie godny, ozdoba swojego otoczenia, homo virtutibus insignis, praecipua auctoritate praeditus':
(5) 2. 'ozdobne zwieńczenie, obręcz, listwa ozdobna (np. z koronki metalowej), corona, qua res cinguntur, praesertim e metalli lamina facta':
(6) ~ 'łuk triumfalny, arcus triumphalis':
(7) ~ 'cały rok, okrągły rok, anni circulus'
(8) 3. 'królestwo, regnum':
(9) ~

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(4) ~
Definicja	'ktoś, co się wyróżnia zaletami, szczególnie godny, ozdoba swojego otoczenia, homo virtutibus insignis, praecipua auctoritate praeditus':
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.2.2.1.2. PODZIW. ZACHWYT. DUMA 2.4.3. KONTAKTY SPOŁECZNE. ZDARZENIA. OBYCZAJE 2.4.3.1. MORALNOŚĆ 2.4.3.7. HONOR 2.4.5. DZIAŁANIE. UWARUNKOWANIE DZIAŁANIA. CECHY CZŁOWIEKA WARUNKUJĄCE DZIAŁANIE etc.
Przykład w transliteracji	Bocz gest co<ro>na czszna pani, przepascz by mu, kto yø gany
Przykład w transkrypcji	Boć jest ko<ro>na czsna pani, przepaść by mu, kto ją gani
Lokalizacja	Słota w. 99.