artykuł hasłowy: bogosławiony, bogusławiony
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (4) 2. |
| Definicja | 'szczęśliwy, felix, beatus': |
| Gramatyka | przymiotnik, zadiektywizowany imiesłów lub imiesłów |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Bogoslawony (Puł: blogoslawyony) mansz, gensze nepelnil (pro napelnil) gest sødzø (leg. żądzą) swogø (beatus vir, qui implevit desiderium suum) |
| Przykład w transkrypcji | Bogosławiony (Puł: błogosławiony) mąż, jenże napełnił jest żądzą swoję (beatus vir, qui implevit desiderium suum) |
| Lokalizacja | Fl 126, 6. |