artykuł hasłowy: narzec

Jednostki:
(1) 1. 'powiedzieć, wymienić, oznaczyć, dicere, nominare, designare':
(2) ~
(3) 2.a. 'przyganiać, postawić zarzut, potępić, oskarżyć o coś, zakwestionować coś, reprehendere, culpare, increpare': a. ogólnie:
(4) ~b. 'uczynić zarzut sędziemu o niesłuszny, niesprawiedliwy wyrok, zakwestionować słuszność wyroku sądowego, iudicis sententiam in dubium vocare, iustam esse negare':
(5) ~c. 'zakwestionować prawomocność dokumentu, litterarum publicarum auctoritatem in dubium vocare':
(6) ~d. 'uczynić zarzut czyjemuś szlachectwu, czci, zakwestionować czyjeś szlachectwo, cześć, aliquem nobilem esse negare vel de infamia accusare':
(7) 3. 'obłożyć sekwestrem, zająć na zabezpieczenie, pignus capere, retinere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(5) ~c.
Definicja	'zakwestionować prawomocność dokumentu, litterarum publicarum auctoritatem in dubium vocare':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO
Przykład w transliteracji	Jaco to swaczimy, jsze ten list wsd[w]awny pana staroscyn, ktoremusch pan Dobrogosth... narzekl, ten yesd wischedl sprawedliwe s kanczeleriey staroscziney 1432*
Przykład w transkrypcji	Jako to świaczymy, iże ten list wzd[w]awny pana starościn, ktoremuż pan Dobrogost... narzekł, ten jest wyszedł sprawiedliwie z kanceleryjey starościnej 1432
Lokalizacja	Pozn nr 1389.