artykuł hasłowy: narzec

Jednostki:
(1) 1. 'powiedzieć, wymienić, oznaczyć, dicere, nominare, designare':
(2) ~
(3) 2.a. 'przyganiać, postawić zarzut, potępić, oskarżyć o coś, zakwestionować coś, reprehendere, culpare, increpare': a. ogólnie:
(4) ~b. 'uczynić zarzut sędziemu o niesłuszny, niesprawiedliwy wyrok, zakwestionować słuszność wyroku sądowego, iudicis sententiam in dubium vocare, iustam esse negare':
(5) ~c. 'zakwestionować prawomocność dokumentu, litterarum publicarum auctoritatem in dubium vocare':
(6) ~d. 'uczynić zarzut czyjemuś szlachectwu, czci, zakwestionować czyjeś szlachectwo, cześć, aliquem nobilem esse negare vel de infamia accusare':
(7) 3. 'obłożyć sekwestrem, zająć na zabezpieczenie, pignus capere, retinere':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(6) ~d.
Definicja	'uczynić zarzut czyjemuś szlachectwu, czci, zakwestionować czyjeś szlachectwo, cześć, aliquem nobilem esse negare vel de infamia accusare':
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.3.1. KRÓL. MOŻNOWŁADCA. RYCERSTWO. SZLACHTA. DOSTOJNIK 2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.2.1. TOŻSAMOŚĆ. DOBRE URODZENIE. ZŁE URODZENIE 2.4.3.8. HAŃBA
Przykład w transliteracji	Albertus dominum palatinum imputavit vlg. narzekl, dicens: Mentiretur iste sicut canis, quis hoc dixit 1400
Przykład w transkrypcji	Albertus dominum palatinum imputavit vlg. narzekł, dicens: Mentiretur iste sicut canis, quis hoc dixit 1400
Lokalizacja	KsZPozn nr 142.