artykuł hasłowy: narzeczenie

Jednostki:
(1) a. 'przygana, zarzut, potępienie, oskarżenie o coś, zakwestionowanie czegoś, crimen, accusatio, exprobratio': a. ogólnie:
(2) ~b. 'zarzut uczyniony sędziemu o niesłuszny, niesprawiedliwy wyrok, zakwestionowanie słuszności wyroku sądowego, actus iudicis sententiam in dubium vocandi, iustam esse negandi':
(3) ~c. 'zarzut uczyniony czyjemuś szlachectwu, czci, zakwestionowanie czyjegoś szlachectwa, czci, actus aliquem nobilem esse negandi vel de infamia accusandi':

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) a.
Definicja	'przygana, zarzut, potępienie, oskarżenie o coś, zakwestionowanie czegoś, crimen, accusatio, exprobratio': a. ogólnie:
Gramatyka	rzeczownik
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO
Przykład w transliteracji	Eum (sc. Christum) sine aliqua nota criminis, kromye narzeczenya, nye mayvcz vyny sządney w nym, ad me remisit ca 1500
Przykład w transkrypcji	Eum (sc. Christum) sine aliqua nota criminis, kromie narzeczenia, nie mając winy żadnej w nim, ad me remisit ca 1500
Lokalizacja	JA X 381.