artykuł hasłowy: przyganić

Jednostki:
(1) 1.a. 'postawić zarzut, zakwestionować coś (zwłaszcza czyjeś uprawnienie), aliquid alicui crimini, vitio dare, negare (imprimis alicuis auctoritatem, potestatem)': a. ogólnie:
(2) ~b. 'uczynić zarzut sędziemu o niesłuszny, niesprawiedliwy wyrok, zakwestionować słuszność wyroku sądowego, iudicis sententiam in dubium vocare, iustam esse negare':
(3) ~
(4) ~c. 'zakwestionować dokument, litterarum publicarum auctoritatem in dubium vocare':
(5) ~d. 'uczynić zarzut czyjemuś szlachectwu, zakwestionować czyjeś szlachectwo, aliquem, nobilem esse publice negare vel infamem esse dicere':
(6) 2. 'ubliżyć, contumeliam dicere':
(7) 3. corruptum pro przysiąc:

Szczegóły:

Typ	Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego
Rodzaj	autosemantyczna
Numer	(1) 1.a.
Definicja	'postawić zarzut, zakwestionować coś (zwłaszcza czyjeś uprawnienie), aliquid alicui crimini, vitio dare, negare (imprimis alicuis auctoritatem, potestatem)': a. ogólnie:
Gramatyka	czasownik lub forma czasownikowa
Semantyka	2.4.1.5.1. SĄDOWNICTWO 2.4.3.1. MORALNOŚĆ
Przykład w transliteracji	Geden rzecznyk naszego myasta przyganyl (affassus est) gednemv... pospolnemv poszlowy: Nye gesthesz tako dobry yako my, bo nam daya boze czyalo, a wam nye dayą
Przykład w transkrypcji	Jeden rzecznik naszego miasta przyganił (affassus est) jednemu... pospolnemu posłowi: Nie jesteś tako dobry jako my, bo nam dają boże ciało, a wam nie dają
Lokalizacja	OrtOssol 41, 1, sim. ib 13, 3, OrtMac 46, OrtRp 23, 2.