artykuł hasłowy:  2. upaść
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (20) ~b. |
| Definicja | (o dowodzie, o sprawie, de probatione, de causa) 'być odrzuconym przez sąd, przegranym, ab iudicibus reici, vinci': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Kthoremv vpadnye ten ortel (qui tunc in causa lapsus fuerit), szlowye ktho straczy..., ten ma zaplaczycz thy pyenadze za ten ortel |
| Przykład w transkrypcji | Ktoremu upadnie ten ortel (qui tunc in causa lapsus fuerit), słowie kto straci..., ten ma zapłacić ty pieniądze za ten ortel |
| Lokalizacja | OrtOssol 60, 1, sim. OrtMac 77. |