artykuł hasłowy: (dostarczyć) dosta(cz)czyć, dostatczyć
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (2) 2. |
| Definicja | 'móc, mieć siły, zdołać, podołać, posse': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | Paknyą w danyv przerzeczonych cząązzeb a w dosziczwczynyenyv za wyni przesszle bily lscziwy a knąąbrzny tha<ko>, ysz sznaacz sąndza prze gych mocznoscz nye dostatczy gych karacz alybo cząądzacz (ita, quod iudex forte non sufficiat propter potentiam eorundem ad puniendum et impignorandum eosdem, Dział 18: a snad dla moczy gego sądza nye smyalby go dzeczkowacz), chczemy..., aby wyną... naaszey komorzee przydayąącz bily skaszneny |
| Przykład w transkrypcji | Paknię w daniu przerzeczonych ciążeb a w dosyćuczynieniu za winy przeszłe byli lściwi a knąbrzni, ta<ko> iż snadź sędzia prze jich mocność nie dostatczy jich karać alibo ciądzać (ita, quod iudex forte non sufficiat propter potentiam eorundem ad puniendum et impignorandum eosdem, Dział 18: a snad dla mocy jego sędzia nie śmiałby go dzieckować), chcemy..., aby winą... naszej komorze przydając byli skaźnieni |
| Lokalizacja | Sul 30. |