artykuł hasłowy: (dostarczyć) dosta(cz)czyć, dostatczyć
Szczegóły:
| Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
|---|---|
| Rodzaj | autosemantyczna |
| Numer | (4) 3. |
| Definicja | 'nadążyć, sufficere': |
| Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
| Semantyka | |
| Przykład w transliteracji | A prziswyøcyly wolow bogu szesczset, a owyecz trsy tysyøce. Ale kaplanow bilo malo any mogly dostatczicz drzecz kozi z dobitka obyetnego (sacerdotes vero pauci erant, nec poterant sufficere, ut pelles holocaustorum detraherent) |
| Przykład w transkrypcji | A przyświęcili wołow Bogu sześćset a owiec trzy tysiące. Ale kapłanow było mało ani mogli dostatczyć drzeć koży z dobytka obietnego (sacerdotes vero pauci erant, nec poterant sufficere, ut pelles holocaustorum detraherent) |
| Lokalizacja | BZ II Par 29, 34. |